Ciążowe paradoksy

Ciąża to taki dziwny stan. Niby jesteś jedna, a jest Was dwóch. Taki człowieczy dwupak, a co za tym idzie, dwupak, a nawet wielopak, emocji, uczuć i doznań. Ciąży towarzyszy więc mnóstwo paradoksów, uczucie błędnego koła, mieszanka wybuchowa, wystarczy, że dotkniesz niewłaściwego punktu, a może ekplodować :)

Moje 4 największe ciążowe paradoksy:

1. Kobiecy słoń w składzie porcelany

Może należę do niewielkiej grupy ciężarnych, które uważają, że są w ciąży bardzo kobiece. Pomimo różnych dolegliwości lubię swoje ciążowe ciało. Każdej z nas zmienia się ono w tym czasie inaczej, ja np. chudnę, a rośnie mi tylko biust i brzuch. Czuję się... po prostu 100% kobietą, bo jak inaczej można czuć się nosząc w sobie nowe życie. A mam dni, że czuję się naprawdę seksi. Ale z drugiej strony... czuję się jak taki słonik w składzie porcelany, nieporadna, ociężała i powolna. Bo co może być kobiecego w tym, że sapię przy założeniu butów, męczy mnie wzięcie prysznica, a jedyne o czym myślę przed wyjściem z domu, to nie czy dobrze wyglądam, ale czy po drodze, "w razie co", będę miała możliwość skorzystania z toalety. 

2. Śmiać się czy płakać?

No właśnie. Emocjonalny sprint. Płaczę na świątecznej reklamówce allegro, by zaraz się z czegoś śmiać. Wściekam się o małą pierdołę, z której normalnie bym się śmiała. Jedno słowo może wywołać salwy śmiechu lub rzekę łez, to samo słowo, a dwa różne efekty, w zależności od pory dnia, humoru, hormonów, sytaucji za oknem czy czegokolwiek innego. To jak wchodzenie na niekatywną, przedwojenną minę- nie wiesz czy jest zardzewiała i to niewypał czy zaraz wybuchnie i rozerwie z trzaskiem. 

3. Nocne błędne koło

Moim największym ciążowym utrapieniem jest zgaga. Nie taka zwykła zgaga, ale mega ZGAGA. Z Polką było to samo- codziennie wieczorem, co bym nie zjadła, w momencie złożenia głowy na poduszkę, tuż przed spaniem, nadchodziła ona. Upierdliwa jak nic. Teraz osiąga poziom hard, zamieniając się z niewinnego pieczenia, w okropne uczucie ucisku w mostku. Więc nie mogę spać, gdy ułożę się wyżej na poduszkach- nadal nie mogę spać, bo kark cierpnie. Ale jest coś, co pomaga mi zawsze na zgagę- letnie mleko. Wieczorami więc wypijam szklanki letniego mleka i... nie mogę spać. Tzn. zasnę, bo zgaga zniknie, ale zaraz budzę się na siku. Nie muszę Wam chyba mówić, że ulubionym zajęciem dzieci w III trymestrze ciążu jest przytulanie się do maminego pęcherza. Więc piję mleko, żeby pozbyć się zgagi i zasnąć, po czym i tak nie śpię, bo wstaję w nocy kilka razy. Błędne koło ciężarówki

4. (Bez)ruch jednostajnie przyspieszony

Cieszyłam się bardzo, kiedy poczułam pierwsze ruchy Młodego, w 18 tc. W porównaniu do Polki były to od razu kopniaki, a nie delikatne smyranie. I od 18 tc. wiecznie jestem rozdarta. Bo jak pół dnia się nie ruszał, to zastanawiałam się czy wszystko jest w porządku, czy coś się nie stało przypadkiem i próbowałam poruszyć go słodyczami, dotykiem czy czymkolwiek, byle tylko dał znak życia. Z drugiej strony ma takie hiperaktywne momenty, że szaleje jak dzikus, brzuch boleśnie faluje, rusza się szybko i zamiast się cieszyć, to ja się zastanawiam czy to normalne, a przecież jeszcze niedawno sama próbowałam pobudzić go do aktywności. Wieczne zmartwienia.

To moje największe ciążowe dylematy :) A jakie były/są Wasze?

Ps. Wczoraj miałam USG III trymestru. Aktualnie jestem w 32/33 tc (zależy jak kto liczy), a Emil ma ok. 1876g i wszystkie wymiary niby w porządku :) Ja z kolei w końcu przytyłam! Przez ostatnie 3 tygodnie 1,5 kg, więc mam pół kilo więcej niż przed ciążą, czyli 58,5kg (zaczynałam z 58 kg).