Ciemna strona blogosfery (parentingowej).

Rąbanie tyłków, podkładanie nóg, podcinanie skrzydeł, robienie sztucznego szumu, wciskanie się na siłę, kółka wzajemnej adoracji... Podobno nie sra się we własne gniazdo (pytanie co jest własnym gniazdem), ale czasem trzeba zaskrzeczeć!

Zanim założyłam swój blog długo obserwowałam co się dzieje w rodzicielskiej blogosferze. Miałam swoje ulubione blogi, które czytałam "od postu do postu", były takie, na które zaglądałam tylko by pooglądać foty, zdarzały się i takie, na które trafiłam przypadkiem i nie miałam zamiaru tam wracać, a wręcz uciekać w popłochu. Zatem najpierw byłam czytelnikiem i to niezbyt wymagającym. Dopiero, gdy z początkiem roku sama zaczęłam pisać, oprócz pozytywnych stron blogowania, zaczęłam dostrzegać też tą ciemną stronę blogosfery...

Kółka różańcowe
Rozumiem, że ktoś lubi kogoś bardziej, kogoś mniej. Z jednymi chcemy się kumplować, z innymi nie. Ale siedzenie na spotkaniach blogowych w ulubionej, kilkuosobowej grupie i olewanie innych ciepłym moczem, niezamienienie nawet słówka z osobami, które przejechały niekiedy setki kilometrów na to spotkanie, jest trochę chamskie. Spotkania mają podobno służyć integracji i otwarciu się na nowe znajomości, z koleżanką można iść na kawę zawsze, także po spotkaniu, okazja do spotkania nowych osób może się nie powtórzyć.

Dla fejmu, dla fantów, czy dla funu?

To, że blogerki nie jeżdżą na spotkania dla fantów, nie jest prawdą. Dowodzi tego choćby prześmiewcze zestawienie prezentów po wrześniowym spotkaniu w Warszawie. Nie raz, nie dwa słyszałam też zawiedzione głosy, że prezenty były słabe. Serio? Czy to jest najważniejsze? Bo mam wrażenie, że wyznacznikiem tego, czy dane spotkanie było udane, jest to z jaką ilością siat z niego wyjdziesz.

Sztuczny tłum
Codziennie widzę na facebookowej tablicy co najmniej jeden wpis w stylu Kochani, czy wszystko na moim blogu działa? Wczytują się obrazy? Sprawdźcie proszę! Serio? Psuje Ci się blog co najmniej raz na tydzień? Mi podczas 10 miesięcy blogowania zdarzyło się RAZ, że post się nie wczytał. A tu co chwila ktoś, coś. Robienie sztucznego tłoku na blogu i napędzanie wejść? 

Ale z Ciebie blogerka, haha, jesteś fejm?

Zazdrość, głupota- nie wiem. Ale naśmiewanie się z "koleżanek", że skorzystały z okazji promocji swojego bloga, czy ktoś je zaprosił jako ekspertki, zabawne i poważne nie jest. Jest chamskie i prostackie. Nie można po prostu pogratulować. One się nie wywyższają, to dlaczego inne czują się lepsze? 

Wbrew zasadom
Staram się nie łamać zasad i regulaminów. I często sprawdzam, czy inni także się tego trzymają. Ale wytknąć komuś błędu nie można, bo od razu podcinanie skrzydeł, mącenie, obrażanie itp. Afera na pół internetu. Widzi się tylko innych, a swoje błędy? Nie łatwiej przyznać się i powiedzieć- przepraszam, mój błąd, nie zauważyłam?

 

Cycki, rajstopki, życie na fali...
Aferki. Wszystko powyższe się do tego sprowadza. W "pareningu" chyba tych aferek najwięcej. Mam wrażenie, że niektóre blogi tylko tym żyją, a może tylko z tego? Jakiś nośny temat, najlepiej dziwne poglądy i heja- mamy tysiące wejść dziennie. Najlepiej jeszcze przy tym krzyczeć głośno, że jesteś głupia, bo tylko ja mam rację! 

Pojawiam się i znikam

Oprócz tego prywatne intrygi i afery. Na prywatnych profilach, wojny podjazdowe. A potem- najwyżej się wytnie i wykasuje. Powiesz A, powiedz też B i nie kasuj wypowiedzi. Bądź odpowiedzialny za swoje słowa. Blogosfera i tak pamięta.

Nie szanuję czytelników
Niektóre blogi mogłyby mieć wywieszoną taką tabliczkę na wejściu. Nie polub na FB, nie zapisz się do neweslettera, bo i tak Cię nie szanuję. Mam tylko jedną swoją prawdę objawioną i Ty czytelniku nie możesz mieć innego zdania, bo inaczej jesteś hejterem, zjem Cię i obrażę się na wieki.

Siedzę cicho w kąciku, ale bacznie obserwuję. Myślicie, że to sprytne? Nie- to wszystko widać. I czytelnicy także to dostrzegają. A teraz uderz w stół...