Nie liczę lat...

Czasem, gdy ktoś zapyta mnie o wiek, muszę się dłużej zastanowić zanim odpowiem ile mam lat. W tym roku, cały czas byłam przekonana, że 28, a przecież tyle skończe dopiero w styczniu (spokojnie, umiem liczyć, ale tak jakoś te 28 się do mnie przylepiło). Nie czuję tych lat, z myśleniem o nich zatrzymałam się raczej gdzieś koło 22. Chociaż nie. Wcale o nich nie myślę, bo cóż znaczą cyferki?

Przeżyta ilosć lat nie znaczy nic. Liczenie dni, miesięcy, lat, nie jest dla mnie ważne. Znaczenie mają dla mnie doświadczenia. Bo przecież każda inna osoba w moim wieku, ma za sobą różne od mojego życie. I cóż z tego, że urodziliśmy się w tym samym roku?

Moje rówieśniczki dopiero rodzą pierwsze dziecko lub planują śluby. Ja to wszystko mam za sobą. Pod względem życia rodzinnego mam za sobą o wiele więcej lat. Natomiast zawodowo jestem daleko w tyle. Każdy ma inne priorytety i marzenia do spełnienia. 

Pomimo tego, że wcześnie się usamodzielniłam, to w duszy wciąż tkwi we mnie młoda dziewczyna. Taka z odrobiną beztroski i wolności, którą do porządku przywołuje poczucie odpowiedzialności za dzieci i dom. Mam wrażenie, że wcale się nie zestarzałam, że przeżyte lata znaczą tylko kolejne urodziny moich dzieci. 

Na razie nie czuję, że życie wymyka mi się z rąk. Czy z każdym kolejnym dniem coś tracę? Pewnie tak, ale też wiele zyskuję. Kiedyś robiłam długoterminowe plany, myślałam, że przeżyte lata będą mi ciążyć i chciałam ze wszystkim zdążyć, póki jestem młoda. Jako trzynastolatka myślałam, że mając piętnaście będę taaaaka dorosła, a ludzie po 25 roku życia, albo po 30 są już starzy i poważni. A przecież to nie nawet połowa statystycznego życia! Sama nie wiem, kiedy przestałam tak myśleć. Nauczyłam się, a raczej moje dzieci mi pokazały, że życie trwa tu i teraz. Że nie warto liczyć lat i myśleć: jaka ja już jestem stara, czy co będzie za kilka lat. Po cóż, kiedy w duszy wciąż jestem młodą dziewczyną z marzeniami. 

Nie spieszyć się. Robić tylko krótkoterminowe plany (chociaż życie i tak ma dla nas swój plan). Chwytać dzień. Być tu i teraz. Nie bać się porażek. Podejmować decyzje. Nie liczyć godzin i lat. Wciąż dawać głos tej młodej dziewczynie w środku, która ma marzenia do spełnienia. 

Zużytych słów przesypywaniem,

Gubieniem dróg i odnajdywaniem

Odmierzam czas, nie używając dat.

Bez godzin i bez kalendarzy,

Długością dni i zmiennością zdarzeń

Odmierzam czas, nie używając dat.

Nie liczę godzin i lat,

To życie mija, nie ja.

Bliżej gwiazd, bliżej dna

Jestem wciąż taki sam,

Wciąż ten sam.

(tekst: Marek Dagnan, kompozycja: Andrzej Rybiński)

Kurtka-C&A- kolekcja 2015, koszulka- sklep "chiński", spódnica- Moodo (z aktualnej wyprzedaży), torebka- nica, Tk Maxx.